اثر سلولی عصاره برگ ترخون (artemisia dracunculus l.) بر فعالیت صرعی القاء شده توسط پنتیلن تترازول در نورونهای حلزون

ترخون (artemisia dracunculus)، گیاه چند ساله ای از خانواده asteraceae است که به دلیل بوی خوش برگهایش به عنوان چاشنی غذا استفاده می شود. در طب ایران باستان، بخشهای هوایی خشک شده این گیاه به صورت خوراکی برای درمان صرع بکار می رفته است. صرع یکی از رایج ترین بیماریهای نورولوژیک است. در مطالعه حاضر، با استفاده از ثبت داخل سلولی اثر عصاره الکلی ترخون و مکانیسم سلولی احتمالی اثر آن بر ضد فعالیت صرع زایی پنتیلن تترازول (ptz) ارزیابی شده است. در حضور عصاره گیاه ترخون (1/0%)، افزایش فعالیت الکتریکی انفجاری (burst) ناشی از پنتیلن تترازول از بین رفت. پتانسیل غشاء سلول به میزان 8/ 67 درصد نسبت به گروه کنترل دپلاریزه تر شد. همچنین، فرکانس شلیک پتانسیل عمل به ترتیب به میزان5/62 درصد و 8/83 درصد نسبت به گروه کنترل و در حضور ptz کاهش یافت. دامنه پتانسیل هیپرپلاریزاسیون متعاقب نیز نسبت به شرایط کنترل 36% کاهش یافت، ولیکن در مقایسه با ptz تغییر چندانی نداشت. ازطرف دیگر، کاربرد عصاره به تنهایی، موجب بروز دپلاریزاسیون پتانسیل غشاء سلول به میزان 69/16 درصد شد. درحالیکه فرکانس شلیک پتانسیل عمل کاهش یافت و به 3/77 درصد کنترل رسید و دامنه پتانسیل عمل و ahp تغییر معنی داری نداشت. الگوی فعالیت الکتریکی سلول از حالت تونیک منظم در حالت کنترل به فرم نامنظم تغییر یافت. همچنین، کاربرد عصاره قبل از ptz نتوانست به طور کامل از بروز اثرهای صرع زایی ناشی از آن جلوگیری نماید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که احتمالاً عصاره ترخون از طریق دپلاریزاسیون پتانسیل غشاء باعث کاهش تحریک پذیری سلولهای عصبی می شود.